10 maanden naar Engeland !

Goodbye England

Mijn eerste spulletjes zijn in een box al onderweg naar Boxmeer en in z’n 12 uur ben ook ik op weg naar huis. Er staan twee koffers voor mijn neus en op mijn laptop na is dat alles wat nog van mij is in onze kamer. Het is wel een beetje kaal hier. Morgen is het dag nummer 304 en dat betekend dat de 10 maanden voorbij zijn. Time flies when you®re having fun en dat is zeker waar want wat heb ik het geweldig gehad en wat is het snel gegaan.

Deze laatste twee weken heb ik langzaam afscheid genomen van school, de leerlingen en leraren en het centrum. Dat ging samen met heel wat etentjes (alsof ik nog niet genoeg was aangekomen) en een gek onderbuik gevoel. Ookal ben ik van plan om terug naar Bristol te komen, het gaat nooit meer helemaal het zelfde zijn en dat maakt het vaarwel toch best moeilijk. Het zijn al die kleine dingetjes die van (bijna) elke dag een goede dag maakte en dat ga ik zeker missen. School was hier zoveel beter en nu weet ik nog niet hoe een HBO gaat zijn, maar ik denk niet dat het net zo fijn als hier zal zijn (vooral minder relaxed). Van het grote Bristol na het kleine Boxmeer. Van slapen langs de grote weg naar mijn eigenkamer met alleen de kerkklok die te horen is. Van Engels praten met Italianen en Duitsers weer Nederlands praten zonder een laptop of telefoon. Ik heb natuurlijk heel veel zin om iedereen weer te zien, maar dat daarvoor dit dan allemaal voorbij is maakt mij minder vrolijk. Ik geloof dat dat een goed ding is, ik heb in ieder geval van mijn jaar genoten.

Dagtripjes naar onder andere Londen, Oxford en Bath, de weekendjes met Interstudies in Dublin en Edinburgh, mensen in T-shirt met kerst, de huisfeestjes omdat je hier onder de 18 niks anders hebt, Engels praten, verkopers die je love noemen, iedereen op schoool, Bristol en Margherita ik ga het allemaal missen. Meer kan ik er niet van maken. Er waren ook heus wel momenten dat ik niet kon wachten tot deze dag, maar die lijken heel ver weg nu. Ik heb echt een fantastisch jaar gehad en ik zou het zo allemaal over doen. Ik hoop dat jullie ook allemaal terug kijken op een tof jaar. Ik kijk nu ook wel uit na de zomer en om iedereen in levende lijven te vertellen over hoe geweldig een jaartje ertussen uit is.

Dit was dan mijn laatste verhaaltje, al de rest dat gaat gebeuren kan ik nu in levende lijven vertellen. Ik heb heel veel genoten van het schrijven van mij blog en ik hoop dat jullie genoten van het lezen. Bij deze klap ik mijn laptop dicht en gaat ook deze in mijn koffer. Ik ben klaar om naar huis te komen maar eerst doei zeggen tegen Bristol, daar heb ik deze middag al doorgebracht en nu ook mijn laatste avond en dan zie ik jullie snel weer, in levende lijven dit keer!

Xliefs Floor

Engeland verkennen

Mijn laatste examen zit er op en doordat het aantal lessen deze weken steeds minder werd heb ik veel vrije tijd. Daarom ben ik veel op pad geweest en Engeland gaan verkennen.

Als eerste ben ik na Oxford geweest. Oxford is super leuk en heel posh. Het is niet zo heel groot en bestaat vooral uit de universiteit. De mensen die er rond lopen zijn of toeristen of heel rijk, want je moet behoorlijk rijk zijn om in Oxford te kunnen wonen. Het onderscheid tussen deze twee is makkelijk te zien. De universiteit is samen met Cambridge de beste van Engeland. Ik geloof dat het niet perse zoveel duurder is dan een normale universiteit, maar als je het zover maakt heb je heel wat druk op je om het goed te doen. Als je dan uiteindelijk afstudeert krijg je achter je naam ook een speciale titel zodat vervolgens iedereen kan zien dat je naar Oxford bent geweest. De universiteit bestaat uit allemaal kleine colleges waar de studenten wonen. Als je daar rondloopt kan je alleen aan de schoenen al zien wie daar de toerist uithangt en wie niet. We hebben heel veel knappe kakkers voorbij zien komen. Voor de gene die Harry Potter kijken, de grote eetzaal van Hogwarts is in Oxford. Wij wilden die wel bekijken maar helaas waren ze daar examens aan het maken. Dat laat dan wel zien hoe mooi het school gebouw is.

De volgende dag ging de wekker weer om zes uur. Dit keer voor een tripje naar Weymouth. Weymouth is niet heel bijzonder, het gaat vooral om het mooie strand en daar hebben we lekker van genoten. Omdat dit een tripje met Interstudies was, zag ik ook Tina en Amanda (die ik heb leren kennen op de andere tripjes) nog een keertje.

Ik heb ook Stonehenge bezocht. 's ochtend met heerlijk weer in de trein, al ging de dag wat anders dan gepland. Toen we in Salisbury aankwamen, zagen we dat we met de fiets na Stonehenge konden en dat leek ons wel een leuk idee, niet dus. Al snel waren we de weg kwijt en eindigde we in de middle of nowhere tussen de aardappels. We hebben de Engelse country side wel goed gezien, maar het probleem was dat al die velden precies hetzelfde zijn. Met ons fietsje zijn we door elk smal padje dat je kan bedenken ‘gefietst’ en uiteindelijk hadden we het dan toch gehaald. Maar toen begonnen de problemen pas echt. Lang konden we de stenen niet bekijken want de fietsen moesten ook weer terug worden gebracht. Voor fietsen was geen tijd, maar we hadden ook geen contant geld voor de bus. Gelukkig kwam de bus met de aller liefste buschauffeur en mochten we met ons fietsje de bus in en uiteindelijk nog gratis ook. Vervolgens hadden we de trein en de bus naar huis ook nog gemist, maar we hebben het gemaakt en het was misschien niet zo lang, maar ik heb Stonehenge wel gezien en ook een goed verhaal om te vertellen.

Ik ben ook nog een dagje naar Londen geweest en heb Bath nog een keer bezocht. Samen met twee andere feestjes en de eerste afscheidsdineetjes (die tijd komt er nu weer aan) waren dat mijn avonturen. Vanaf maandag beginnen de gewone schooldagen weer. Dat zijn mijn laatste twee weken die ook al vol gepland zijn met 'nog een laatse keer..' dingen. Die tijd komt er nu weer aan om van alles nog een keertje te genieten. Veel andere studenten zijn al naar huis (of gaan dit weekend) en dan komt het ook voor mij toch wel dichtbij. Op school beginnen ze hier met jaar 13, dus het is voor mij niet heel interessant. Daardoor heb ik dus de kans om lekker te genieten van alles wat ik nu nog kan. En ik kan me nog eventjes me een Engelse student voelen en dan toch langzaam afscheid gaan nemen van Bristol.

Xliefs Floor

Zoek de verschillen 3.0

Ik heb zojuist me een naar laatste examen erop zitten. Ik heb er nog een van wiskunde maar dat is pas over twee weken, dus een soort van vakantie heb ik nu. De meeste examens zijn wel beter gegaan dan verwacht (behalve die van net). Het is wel vervelend dat ik nu tot augustus moet wachten voor de resultaten, of misschien beter. De examens gaan dus iets anders hier dan bij ons. Mijn lijste van de vorige keren kan weer wat worden aangepast, vandaar deel 3.

Laat ik eerst maar de examens uitleggen. Ik had voor psychologie 2 en wiskunde 3 examens. Voor Health and Social Care had ik er een en voor sport geen. Mijn punt straks voor psychologie en wiskunde is dan ook mijn eindpunt (het gemiddelde van die 2/3). Voor Health and Social Care heb ik het afgelopen jaar twee grote verslagen moeten schrijven. Daarvoor heb ik allebei een punt voor gekregen (wat ook moet worden gecontroleerd door de professionele nakijker) en samen met het examen is dat straks mijn eindpunt. Sport is een BTEC vak, dit betekend dat ik geen examen heb maar alleen maar coursework, dus door het hele jaar verschillende opdrachten die allemaal meetellen. Het was wel weer even wennen om zoveel te moeten leren nu ik geen toetsen tussen door heb. Er waren wel een paar mock examens (oefen examens), maar aangezien die voor niks meetellen, is dat toch anders. Ik weet niet of het ideaal is om het hele jaar van 2x 1,5 uur af te laten hangen, maar daar komt het dus eigenlijk wel op neer. Je krijgt de resultaten ook pas in augustus. Net zoals bij ons worden de examens door iemand anders anoniem nagekeken. Daardoor duurt het dus wat langer.

Tijdens de examens heb ik ook nog gewoon lessen. Nadat ik bijvoorbeeld beide psychologie examens gehad heb, hoef ik niet meer na psychologie te komen. Zo werd mijn rooster dus langzaam steeds minder. Omdat er ook nog lessen zijn is het wel fijn dat het verdeelt is over 2/3 weken. Ik heb straks ook nog een weekje vrij. Daarna beginnen ze al met jaar 13 (volgend jaar).

Als we z’n oefen examen hebben, dan gaat dat bijna hetzelfde als een echt examen. Ook al zit iedereen nog naast elkaar, ik geloof niet dat er afgekeken word. Ook als de leraar even de klas uit loopt, blijft iedereen netjes stil en geconcentreerd op haar/zijn eigen toets. Dat zou bij ons wel anders gaan. Wij waren meer van het samenwerken. Dat is misschien de beleefdheid van de Engelsen. Alhoewel ze ook wel een beetje beoordelend kunnen zijn, vooral van een afstandje.

Toch weer even over mijn naam. Ik ben gestopt met mensen verbeteren want dat zorgt alleen maar voor verwarring. Het is wel grappig als ik dan Flora of Fleur genoemd word, ze me vervolgens allemaal complimentjes geven met hoe mooi en bijzonder die naam is en ik dan denk: "het is alleen niet mijn naam." Als ‘buitenlander’ hier, heeft iedereen de neiging te vertellen over die tas die uit Denemarken komt of dat zinnetje in het Frans. Alleen kom ik niet uit Denemarken, ik spreek Dutch niet Danish, en ik spreek al helemaal geen Frans. Laatst vertelde mij mentor over hoe goed ze het geregeld hebben in de Scandinavische landen. Ik geloof dat ze dacht dat Nederland daar ook bij hoort ofzo, want ze was erg op mij gericht en stelde vragen of hoe wij dat doen.

Voor de gene die het vorige verhaaltje interessant vonden; Conservative heeft gewonnen. De Scottisch party deed het verassend goed en het was een afgang voor vooral Liberal maar ook Labour. Nu dat de Tories gewonnen hebben is er een best grote kans dat Engeland uit Europa gaat. Dat is ook niet heel verassend want ik heb nog geen een Engelse leren kennen die Engeland als deel van de EU ziet. Als Europa wordt vernoemd word daarna ook altijd nog een keer Engeland vernoemd. Dat is een beetje dubbel. Voor ons word het alleen wat lastiger om na Engeland te gaan, dus ik denk dat ze maar moeten blijven.

Het weer is de laatste paar dagen heel afwisselend. Zo afwisselend dat het gister eerst zonnig was, daarna regenende, toen weer zonnig en vervolgens hagel. Het is de ene dag heerlijke en de volgende dag regent het. Achja, regen of geen regen een T-shirtje is blijkbaar altijd genoeg. Ook de zonnebril is heel gewoon met bijna geen zon.

Nog een paar kleine dagelijkse verschillen. De contacten zijn hier anders. Hier is de stroom iets sterker en daarom zit er altijd een aan en uit knopje naast. Ze betalen hier met pond in plaats van euro’s. Dat is wel vervelend want de pond word steeds meer of de euro minder waard. Dat betekend dat alles ongeveer 1,4x duurder is dan dat het nummertje zegt. Op de wc’s is het water vaak warm water. De kraan is ook bijna altijd gesplitst in eentje met koud en eentje met warm water. Een kraan met twee knoppen zie je alleen in de keuken. Na school staat de tv hier bijna altijd aan en ook in het weekend. Misschien had ik gewoon een hele pittige opvoeding met weinig tv maar hier word er veel meer tv gekeken. Ook eten voor de tv is heel gewoon hier. Als je naar de snackbar wil kan je geen frikandel of kroket bestellen. Hier is het fish and chips of een sausage (in plaats van de fish). Alhoewel ik heb vorige week een poster gezien van een cafĂ©; going Dutch. Daar kon je een frikandel speciaal, bitterballen, Gouda kaas en Amstel bier bestellen. De kaas van hier is ook niet te vergelijken met die van ons, maar dat is dan ook wel een van onze specialiteiten. Ze hebben hier ook vaak pizza samen met chips of met knoflook saus. Ketchup kan ook, dat gaat namelijk met alles blijkt maar weer. Dit is vooral moeilijk te begrijpen voor Margherita (pasta is heilig).

Die kleine verschillen merk ik niet eens meer. Als ik een euro zie, is dat bijzonder en een normaal stopcontact kan ik me ook niet meer herinneren. Ik zal ook moeten afkicken met op de grond zitten zonder al dat tapijt en ik denk dat ik zelfs de baked beans ga missen. Heel langzaam komt toch dat gevoel van ‘de laatste keer’, vooral nu school bijna voorbij is. Maar laten we daar nog maar niet over beginnen.

Xliefs Floor

Colourful

De afgelopen weken waren heel kleurig. De lente is begonnen en ik zocht de kleurtjes op. Eerst bij de colour run waar ik aan mee heb gedaan. In wit T-shirt zaten we in de bus, nog helemaal prachtig schoon. Toen we op het strand aankwamen kon het beginnen. Voor dat we begonnen met rennen was het hele strand al in groen, oranje, blauw, roze en rood veranderd. Tijdens het rennen werd dit alleen maar meer. Om de kilometer stond er weer een groepje mensen klaar om ons onder te gooien met nog meer kleurtjes. Op weg naar huis, hoe verder we van het kleurige strand waren, de meer we werden na gekeken. Toen vielen we opeens toch wel op met onze regenboog gezichten.

26-27 april miste er een kleur toch wel een beetje. Geen oranje slingers, brillen of ballonen. Tja hier gaan ze natuurlijk niet de verjaardag van onze koning vieren. Thuis zitten, met een oranje bloemenkrans naast me was dan ook alles wat ik op koningsdag heb gedaan. Maar hier heb ik ook een extra vrije dag, 5 mei is may day. Alle kleine kinderen lopen dan rond een paal met een slinger in de hand die dan langzaam om de paal heen komt en soms is er ook een parade. Het is iets wat vooral in kleine dorpjes wordt gevierd. Het gaat om het begin van de lente na een lange winter en daardoor met veel bloemen en kleuren.

Door het hele land zijn de laatste tijd al kleuren te vinden. Paars, blauw, rood en groen zijn de politiek kleuren die overal te vinden zijn op billboards en reclames. De electie komt eraan, en ook al moet je 18 zijn om te stemmen, kwamen er een paar lokale politicus naar school. Ik weet niet of iemand vanuit daar de Engelse politiek volgt maar het gaat vooral tussen Labour, Conservative en Liberal, links, rechts of midden. Al zal geen van hun de meerderheid binnen krijgen en daardoor zijn Green (soort van groen links) en UKIP ( de Engelse PVV/ Geert Wilders) er ook nog bij betrokken. Het Engelse volk zelf heeft volgens mij niet zoveel vertrouwen in een van hun. Cameron is op het moment de minister president, maar iedereen is er oke met als dat veranderd. Milleband van labour is waarschijnlijk deze vervanger al is hij toch een beetje een klunsje en nou niet echt de persoon om een heel land te begeleiden (zo kan die niet fatsoenlijk een broodje eten of verstapt die zich en struikelt die de helft van de tijd). Tja het volk is nooit tevreden, dat is overal wel zo.. Ze zijn vooral heel goed in beloftes maken, en iets minder goed in deze nakomen. Das politiek in de meeste landen. Ik zit met een Italiaan op mijn kamer dus die weet alles van "dat beheerd mijn land" (Berlusconi). Op school was er iemand aanwezig van Labour, Tories, Green, UKIP en Liberal. En hun vertelde dan hun standpunten en waarom je voor hun moet kiezen. Dan merk je dat (vooral voor iemand zoals mij met een gelimiteerde kennis van politiek) het vooral gaat om hoe goed je kan vertellen. Ik ben het zeker niet met UKIP eens, zij willen namelijk internationale studenten in Engeland verminderen, maar die man kan tenminste wel een verhaal vertellen en dat kon ik van de vrouw van Green niet zeggen. Dat is volgens mij ook een beetje het probleem met Ed Milleband.

Een groot aspect van de electie is de NHS. Dit is een soort van verzekering die betaalt voor (bijna) alle medische ondernemingen van de Engelsen. Als je bijvoorbeeld in het ziekenhuis ligt voor een paar dagen of een zalf nodig hebt voor je ontstoken teen, wordt dit allemaal door de NHS geregeld. Dat kost natuurlijk heel veel geld en daar door gaan de belastingen weer omhoog. Maar als iemand obese is en die wil een maagverkleining, word dit ook betaal door de NHS. En de belasting die jij betaalt word misschien gebruikt voor iemand die een longziekte heeft omdat die een pakje per dag oprookt. Daar zijn de mensen dan weer niet blij mee. Ze hebben dus altijd wel wat te zeuren.

Volgend weekend ga ik de hele vrolijke kleurtjes opzoeken bij een vintage kilo shopping, dat betekent betalen per kilo kleren! Vanavond ga ik bowlen met hopelijk groen en niet te veel rood. En ook de kleurtjes van mij highlighters komen tevoorschijn. Ik heb al z’n twintig keer gezegd dat de examens er bijna aankomen, aangezien ik dat op school de hele tijd te horen krijg, maar nu is het toch echt bijna, nog een weekje..

Iedereen begint nu al te vragen wanneer ik na huis ga, en hoelang ik hier dan al ben. Zo vaak dat toen iemand mij vroeg; "Hoe lang ben je hier al?", terwijl ik in de rij stond, ik automatisch antwoorden met: " Bijna acht maanden." Dat was niet helemaal het antwoord dat hij verwachten en na een paar ongemakkelijke blikken besefte ik dat ik beter moet luisteren in plaats van standaard antwoorden te geven.

Xliefs Floor

Easter Holidays

Ik heb niet een paar dagen maar twee weken vrij gehad met Pasen. Deze vakantie begon helaas nogal stressvol. Mijn gastgezin zou op vakantie gaan, en omdat we anders alleen zouden zijn werd Interstudies ingeschakeld. Van verplaatsen voor twee dagen zouden we opeens voor goed van gastgezin moeten veranderen en daar kwam zo de nodige drama en stress bij kijken. Uiteindelijk was de enigste optie dus om de plannen voor de eerste week even uit te stellen en mee te gaan naar de Engelse kust. De eerste week heb ik op een familie camping in Dawlish doorgebracht. Op de camping was iedereen op z’n minst tien jaar ouder of tien jaar jonger en was dus niet heel veel te beleven. Gelukkig was het heerlijk weer en hebben we geprobeerd er het beste van te maken. Ik heb nu wel met de Engelse trein gereisd voor de eerste keer, niet dat, dat heel anders dan in Nederland gaat. Ze zijn hier wel meer van het vertrouwen. Zo komt de conducteur na elke halte de trein rondlopen en vraagt of die van iemand het kaartje nog niet heeft gecontroleerd (voor als je net bent ingestapt). Het is dus makkelijk om niks te zeggen. Maar ze komen in ieder geval controleren, dat is bij Veolia nog niet zo vanzelfsprekend. En je moet soms je kaartje laten zien of in een automaat stoppen wanneer je het station af wil. Ze komen in de trein trouwens ook langs met z’n kaartje vol met snoep, chocolade en koffie wat een beetje een Harry Potter gevoel geeft. Ook kan je een stoel reserveren zodat je, als je bijvoorbeeld heel ver moet reizen, zeker een mooi plekje hebt.

Omdat ik de eerste week dus niet thuis heb doorgebracht, bestond de tweede week voor de helft uit schoolboeken, maar dat doet het vakantie gevoel niet verdwijnen. De avonden zijn net iets leuker en met dit heerlijke zomerse weer heb ik niks te klagen. Het weer is hier zo lekker dat ik samen met een paar meiden toch weer terug naar de zee wilde. Op maandag was ik naar Weston Super Mare geweest. Dit is het dichtbij zijnde strand vanuit Bristol (1,5 uur met de bus ongeveer). Ik ben hier al een keer eerder geweest, alleen toen was het weer niet zo mooi. Dit keer was de hele plek dan ook verander in een toeristisch dorp voor de Engelse. Zonnebril, korte broek en krop top, zo lag de gemiddelde Engelse erbij. Ook als je rondloopt in de stad is het aantal zomerse outfits aanzienlijk omhoog gegaan, en dat gelijk de eerste week met mooi weer. Tja je kan maar beter genieten van de zon want je weet hier nooit hoelang het gaat duren. In deze week heb ik ook Margherita’s vader mogen ontmoeten tijdens een gezellige avond in een restaurant en pub, dat was ook heel gezellig.

Het eerste weekend was het ook Pasen, al heb ik daar heel weinig van meegekregen. Ik denk dat het meer mijn familie is maar ik heb Pasen dit jaar overgeslagen. Geen paaseitjes of paasbrood voor mij dus dit jaar. Ik kan je dus ook niet veel vertellen over hoe de Engelse Pasen vieren. Ik geloof dat het niet veel meer is dan een uitgebreid ontbijt of lunch of in de ochtend naar de kerk. Dat is niet heel anders dan in Nederland dus.

Het laatste weekend van de vakantie ben ik naar Birmingham geweest. Van de vrijdag tot zaterdag heb ik samen met Tina, die ik tijdens de Interstudies tripjes heb leren kennen, Birmingham en Shrewsbury verkend. Birmingham is vooral heel groot met een heel groot shopping centrum en veel grote gebouwen. We hadden gelukkig nog steeds heerlijk weer en hebben dus veel in de buitenlucht rondgelopen. De tweede dag hebben we in Shrewsbury doorgebracht, dit is een dorp/stadje waar Tina woont. Dat vind ik echt heel typisch Engels met gezellige huizen, winkeltjes en straatjes. In de namiddag zat ik alweer terug in de trein om nog even in Birmingham rond te lopen en daarna in de bus naar Bristol.

Vandaag was mijn laatste vakantie dag alweer. School was op het begin toch wel iets leuker aangezien nu alles om de examens draait. Het is ook best belangerijk, het punt wat ik bijvoorbeeld voor psychologie voor mijn examen haal is ook meteen mijn eindpunt. Het hele jaar hangt dus van dat anderhalf uur af. Gelukkig maar dat er bij mij dus niet zoveel van af hangt. Maar als ik bedenk dat ik na de examens bijna geen school meer heb, vind ik het helemaal niet meer zo erg om naar school te gaan. Ik kan er maar beter van genieten zolang ik nog mag.

Xliefs Floor

Maart

Ik heb het de laatste dagen behoorlijk druk gehad, al was het niet allemaal dat interessant. School is behoorlijk druk aangezien de examens eraan komen en ook voor mijn volgend jaar school ben ik druk bezig. Dat waren dus de minder interessante dingen, over na het interessante!

Twee weken terug zijn mama en papa mij komen opzoeken voor een weekendtje. Nu hebben ze eindelijk een idee van waar ik rond loop en Margherita kunnen ontmoeten. Zaterdag zijn we dus de hele dag in Bristol geweest en heb ik ze alle hoogte punten laten; de brug, beste winkeltjes en een typische Engelse pub. Op zondag zijn we samen naar Bath gegaan (wat al heel lang op mijn planning stond). Bath is bekend om de Romeinse baden en ronden huizen. Dat hebben we samen bekeken en afgesloten met een hele fancy ‘High Tea’. Het was zeker de moeite waard, dit weekend ben ik daarom dus weer naar Bath geweest. Dit keer heb we in een parkje gepicknickt, door de winkelstraatjes gelopen en gewandeld naar een uitzichttoren die we nooit gevonden hebben (maar wel een mooi uitzicht gehad). Mama en pap missen was er dus niet echt bij, het was gewoon heel leuk en daarna ging mijn leventje weer door!

En hier kan je een paar foto's van Bath zien.

Maandag (9 maart) was het Margherita’s 17de verjaardag. Om dat te vieren zijn we na school in een heel lief cafeetje gaan lunchen. We hadden een jacked patato, dat is een Engelse manier om een aardappel te eten. Ik weet niet precies hoe het gemaakt wordt, volgens mij stoppen ze gewoon een hele aardappel in de oven en serveren ze hem vervolgens met kip, mayonaise en mais of een andere mix. Het smaakt in ieder geval heel goed. Mijn cadeautje, echte Nederlandse hagelslag viel ook goed in de smaak en ook de birthday cake in de avond was heerlijk! Op deze dag hadden we zelfs een zonnetje. Ik geloof dat het weer in Nederland ook beter begint te worden. Hier in ieder geval wel. Van het weekend liep iedereen al met zonnebril over straat of zat buiten op de terrasjes. Dat was misschien net iets overdreven, maar we kunnen maar beter genieten van dat beetje zon dat we krijgen, op school krijg ik te horen dat het in april namelijk elke dag regent. Alhoewel tot nu toe heb Engeland zonder paraplu overleefd, dat moet in de lente dan toch ookwel lukken.

Dan op dinsdag zijn we met school naar UWE, Univeristy of West England, geweest. Dit was een voorbereiding om te kijken wat je over twee jaar wil doen (na jaar 13, ik zit nu in jaar 12). Aangezien ik niet naar de universiteit hier ga heb ik maar een beetje rondgelopen en een autotest gedaan (waarvoor ik zwaar was gezakt). Toen ik bij het tentje gap year ging kijken, kreeg ik ook een uitleg over de voordelen, ik denk niet dat die door had dat ik al in mijn gap year zit (al zou ik er nu best nog eentje willen).

Donderdag was ook weer een hele leuk dag. Ik en Margherita hadden namelijk kaartjes voor Kodaline. Kodaline is een Ierse band die je misschien wel kent van het liedje All I want (ook van the fault in our stars) of High hopes. Het optreden was in de O2 academy en daar zijn alleen maar staan plaatsen. Fanatieke fans als wij zijn, vertrokken we 4 uur van te voren zodat wij vooraan konden staan. Als we niet zo dom waren om onze kaartjes te vergeten en heel Bristol hebben moeten af rennen om ergens te kunnen printen was dit misschien ook gelukt. Maar op tijd waren we nog steeds, en als tweede vooraan was de toch nog 2 uur wachten zeker waard. Het optreden was echt super goed, alsof de cd opstond maar dan beter.

Omdat het weer nu zo mooi is ben ik afgelopen weken ook een paar keer buiten gaan rennen. Nou dat is wel even anders dan in Boxmeer. Het gaat hier de hele tijd omhoog en omlaag en dat voelen de boven benen en kuiten wel. Maar ik heb nog niet opgegeven en hopelijk houden we het nog even vol ;)

Van de week kreeg ik ook nog een keer post. Mijn spiegel begint zich al helemaal te omranden met kaartjes van het thuisfront. Dankjewel allemaal, dat maakt me helemaal vrolijk.

Na deze week heb ik twee weken vakantie (jullie ook?). Volgens de school is dit om te beginnen met leren voor de examens, het beste was ik in februari al begonnen. Ik ben in ieder geval van plan om ook veel leuke dingen te doen. En tussen door zullen we dan wel soms voor de examens werken.

Xliefs Floor

Zoek de verschillen 2.0

Ik heb vandaag toch een heel heel klein beetje carnaval mogen vieren. Het is vandaag namelijk world book day. Ik zie je al denken; wat heeft dat dan met carnaval te maken, dat dacht ik eerst ook. Op school liepen opeens Harry Potter en Simba rond, want op deze dag mag je verkleed als je favoriete boek persoon,naar school komen. Dit betekende voor de meeste leerling alleen geen schooluniform en het waren vooral de leraren die hun best hadden gedaan, maar toch werd de pauze er iets interessanter van.

Dit weekend mag ik weer even Nederlands praten als ik mama en papa Bristol kan laten zien. Het begint bijna bijzonder en ongewoon om Nederlands te praten. Spreken, denken, dromen het gaat allemaal in het Engels nu (en dat vind ik helemaal niet erg). Op mijn ‘Amerikaanse’ accent na (die heb ik volgens mijn omgeving, daar wordt nog aan gewerkt) begin ik me steeds meer Engels te voelen. Daarom is het tijd voor; zoek de verschillen part 2.

Een groot ding wat ik de vorige keer niet eens genoemd heb is tapijt. Tapijt is everywhere! In klaslokalen, op de wc, bij Opa en Oma zelf in de Badkamer (dat gaat wel heel ver). Als je in iemands huis komt is het dan ook heel normaal dat de schoenen meteen uitgaan. Over het tapijt ligt dan weer een andere tapijt en zo ziet de gemiddelde woonkamer eruit. In de meeste huizen(overal waar ik binnen ben geweest) zit de wasmachine naast de oven, gewoon in de keuken dus. Waar de droger dan zit weet ik niet. Er hangen ook een heleboel schilderijtjes aan de muur met de familieregels als knuffel elke dag en andere motiverende verhaaltjes. Beetje kitsch wordt het er soms wel van.

Ik krijg dingen te horen wat het standard stereotype is van Nederland, maar wij hebben ook stereotypen over de Engelse. Eentje daarvan is dat ze beleefd zijn en dat is zeker waar. Waar ik in het begin tegen mezelf moest zeggen om dankje of asjeblieft te zeggen, gaat dat nu vanzelf. De leraren in Nederland vinden het verschrikkelijk als je ‘wat..’ in plaats van ‘sorry’ of ‘wat zeg je’ zegt maar hier is echt onbeleefd. Niemand zegt het, op de uitwisselingen na. Je wordt ook gewoon ‘love’ of ‘sweetheart’ genoemd door bijvoorbeeld de mevrouw achter de kassa die je nog nooit hebt gezien. Ze beginnen hier elke zin met ‘literally’ of ‘basicallly’. Ook het word ‘alright’ heeft meerdere betekenissen. Het wordt gebruikt als graag gedaan, alles goed en hallo. In het geval van hallo weet ik nog steeds niet of ik moet antwoorden of niet. Voor de maaltijdnamen moeten ze ook net even anders doen, tea is diner en diner is lunch. De koffiepauze noemen ze hier tea time. Thee komt boven koffie, en vaak met melk maar dat vind ik toch echt niet lekker.

Aan mijn naam zijn ze toch nog niet gewend. De meeste leraren hebben een eigen versie die meestal dicht in de buurt zit, maar om me nou echt vloer te noemen voelt voor hun waarschijnlijk toch een beetje raar. Als ik me ergens nieuw moet voor stellen zeg ik vaak maar meteen; “zoals de grond, maar in het Nederlands betekend het iets anders hoor.”

Het verkeer rijdt nog steeds aan de linkse kant van de weg en dat heeft ervoor gezorgd dat ik al z’n tien keer bijna overreden ben. Hier gaan de verkeerslichten trouwens van groen naar oranje naar rood en dan van rood eerst naar oranje en dan naar groen. Als voetganger sta je meestal een kwartier te wachten totdat je naar de andere kant kan rennen voor het alweer rood is. Laats zei een meisje uit mij klas dat ze minsten twee jaar geleden voor het laatst op de fiets zat. Het is de bus of lopen en misschien als je ouders zin hebben in een ritje. Je mag hier wel zelf rijden vanaf je zeventiende, een jaartje eerder dus. Het is hier trouwens een wet dat je een helm moet dragen als fietser. Ik heb voor meer dan zes maanden geen fiets aangeraakt, hopelijk ben ik het nog niet verleerd.

Ik had verwacht dat de Engelse school een stuk strenger (stereotype) zou zijn dan het Elzendaal. Het zou alleen sixth form kunnen zijn, maar daar is werkelijk niks van waar. Een paar studenten hebben standaard ontbijt in de klas. Het is prima als je wil eten of drinken tijdens de les. Dit is hetzelfde voor de mobiel. Die ligt voor helft van de leerlingen naast het boek, vaak zelfs met geluid aan. Er zijn wat leraren die vriendelijk vragen of je het wil opbergen maar vaak wordt dat genegeerd. Ingenomen, zoals dat bij ons gaat, heb ik nog maar een keer gezien. Als ik naar de wc moet, ben ik de enigste die hiervoor eerst toestemming vraagt, gewoon uit gewoonte. Laat komen of een les missen maakt ook niet zoveel uit. Als je een les mist krijg je hier wel een briefje over, maar zolang je minder dan 10% van je lessen mist is het niet zo erg. Het kan ook zijn dat ze gewoon aardig zijn voor de uitwisseling studenten maar streng zijn ze zeker niet. De leraren zijn heel betrokken bij de leerlingen. Al word huiswerk elke les gecontroleerd, dat was thuis niet zo. Dit is waarschijnlijk omdat we tussendoor geen toetsen hebben. Af en toe oefen examens, maar deze tellen niet mee. Ik ben nog steeds niet gewend aan het geven van een antwoord van een vol kantje (maar het gaat al beter). Toen ik mijn eerste les had raakte ik vol in paniekmodus toen ik me bedacht dat ik mijn aantekeningen natuurlijk in het Engels moest schrijven. Nu schrijf ik automatisch ‘what’ in plaats van ‘wat’ nu ik deze blog aan het schrijven ben. Dit is dan ook mijn excuus voor alle spellingsfouten die ik maak door al deze verhaaltjes heen ;)

Het leukste aan Engeland is officieel niet Engels maar Italiaans. Met mijn ‘kleine’ zusje geniet ik van elk moment dat ik heb hier. Afgelopen weekend heb ik ook eindelijk de zee gezien, dat is hier z'n anderhalf uur vandaan. Dat is misschien het tweede leukste hier en het aller leukste Engelse, gewoon rondlopen en om je heen kijken. Holland is zo plat dat het meteen als vakantie voelt als ik een uitzicht van bovenaf zie. Soms moet ik tegen mezelf zeggen dat ik nu in Engeland zit, het voelt namelijk niet meer zo speciaal maar heel gewoon. Ik geloof dat dat een goed ding is dus zo gaan we gewoon door!

Xliefs Floor

Dublin

JAAA het is gelukt! Ik ben derde geworden uit die lange lijst met blogs en dat dankzij jullie. Heel erg bedankt voor het stemmen. Als derde heb ik nog een prijs gewonnen ook, een voucher van €100 voor een taalcursus van twee weken. Nu ik mezelf een van de beste bloggers van 2015 kan noemen, is het wel een goed idee om ook weer eens iets te plaatsen.

Ik heb carnaval overgeslagen dit jaar en terwijl jullie aan het feesten waren zat ik in Dublin. Dit was z’n zelfde tripje als Edinburgh, georganiseerd door Interstudies. Dit keer bestond de groep uit ongeveer 40 studenten, veel nieuwe gezichten maar ook die ik nog kende van Londen en Edinburgh.

Maandag arriveerde ik rond drie uur in Dublin. Het is ondertussen een soort van traditie dat het twee keer zo lang duurt om het hostel te vinden dan gepland en dat was dit keer niet anders. Na veels te vroeg zijn uitgestapt, heel wat mensen afgevraagd, rondjes gelopen en een tweede bus kwam ik om half zes toch eindelijk in het hostel aan. Gelukkig was ik daar niet meer alleen en was mijn kamer gevuld met andere studenten. Het hostel waar we verbleven was heel gezellig en midden in het centrum.

Rond half zeven was ongeveer iedereen aangekomen en gingen we naar het Bad Ass café dicht bij het hostel. Het Bad Ass café was bij Temple bar, de plek met de beste pubs in Dublin. Hier hadden we een heerlijk diner samen met Ierse live muziek. Dat is typisch voor een Ierse pub, dat er een klein bandje is dat typische Ierse muziek speelt. Later kwam er ook nog een danser bij die een paar Ierse dansjes deed. Wat meteen opvalt, is dat de Ierse kleur Groen is. Alles wat in Engeland rood is, is hier groen zoals de brievenbussen en bussen. En nou zijn de meeste Engelse trots om Engels te zijn, de Ierse zijn nog veel trotser om Iers te zijn. De meeste dan, sommige vinden het ook wel leuk om zichzelf belachelijk te maken. Ze worden in de UK (en de rest van de werled) namelijk wel een beetje als domme dronken lui gezien.

De volgende dag zouden we eigenlijk een city tour hebben, maar deze was naar donderdag verplaatst. In de ochtend hadden we dus wat vrije tijd om te shoppen en zelf Dublin te verkennen. In Ierland regent het nog meer dan in Engeland, maar voor ons was een uitzondering gemaakt. Als het begon te regen was het vaak voor 5 minuutjes en dan was het alweer droog. Als het droog was kwam ook het zonnetje tevoorschijn dus zo slecht was het helemaal niet. In de namiddag gingen we naar het Guiness Storehouse. Guiness is Iers bier waar ze heel trost op zijn. Hier werd uitgelegd hoe dat bier gemaakt werd en mocht je het proeven, althans as je 18 was. Als zeventienjarige moest ik het dus met cola doen
 Het symbool van Guiness is een harp en toen Ierland ook een symbool nodig had wilde ze dit symbool gebruiken (dat zegt iets over hoe belangrijk Guiness is), alleen Guiness was het daar niet helemaal mee eens. Dus nu is het symbool van Ierland een harp, maar in spiegelbeeld van de harp van Guiness. In de avond mochten we zelf ergens gaan eten. In het hostel kon je de keuken gebruiken en hadden we pannenkoeken gebakken. Ze zagen er niet zo lekker uit, maar dat waren ze wel. Na al dat lopen, bier en bakken was iedereen best moe en na nog een beetje te kletsen zijn we gaan slapen

Woensdag hebben we een dagtripje naar Glendalough gemaakt. Dit is een natuurgebied vlak bij Dublin. Daar hebben we eerst heel lang moeten wachten omdat de andere bus kapot was. Vervolgens hebben we een wandeling gemaakt. Ook dat was heel gezellig en mooi. Toen we terug kwamen, zijn we terug naar Dublin gegaan. Toen hadden we nog een uurtje tijd om souvenirtjes te kopen en daarna moesten we weer verzamelen bij het hostel. Op woensdag avond stond er namelijk een diner show op de planning. Tijdens een lekker drie gangen menu werden we vermaakt door een bandje; een gitarist, zanger, accordeon en dwarsfluit, die typische Ierse muziek speelde of voor de achtergrond muziek zorgden tijdens een Ierse tap show met vier dansers. Op het eind van de avond waren mijn handen rood want tijdens elk liedje werd verwacht dat we vrolijk mee zouden klappen (zingen en dansen mocht ook). Na de show was het alweer bed tijd want iedereen was kapot.

Ook de laatste dag mochten we weer vroeg op om onze kamer op te ruimen en vervolgens een tour door Dublin. Samen met een gids hebben we de hele stad doorgelopen en zijn we van alles over Dublin te weten gekomen. Zo is Dublin best ouderwets of loopt altijd een beetje achter. Vrouwenrechten waren bijvoorbeeld pas heel laat normaal. Volgens de gids heeft Ierland nog tien jaar nodig en dan wordt het net zoals Nederland. Ik weet niet of dat een compliment was, maar ik denk dat het dus wel goed komt met Ierland. Hier gebruiken ze trouwens wel de euro, maar alles is verschrikkelijk duur vergeleken met thuis. Ze hebben hier ook een accent waarbij ze de ‘h’ niet echt zeggen, 'three'wordt 'tree', en ze praten sneller. De officiĂ«le taal in Ierland is Iers en op alle borden zie je dat, dat heel anders is dan Engels. Op de borden staat het ook in het Engels want maar 4% van Ierland spreekt ook werkelijk Iers. Na deze tour zijn we nog gaan lunchen in een gezellige pub en toen was het alweer tijd om Dublin te verlaten. Na een busrit (in de juiste bus) en voor 40 minuutjes in de lucht te hebben gezweefd was ik weer in Bristol.

Hier heb ik nu nog een paar dagen vakantie om lekker uit te rusten en terug te denken aan deze heerlijke paar dagen. Volgende week mag ik weer terug naar school en dan zit ik al op zes maanden. Het gaat zo snel!

Als je nog een paar meer foto's wil zien kan je hier klikken.

Xliefs Floor

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Travel Active